Son Uyku

Son Uyku

düþlerim soyununca gün ýþýðýndan
utanýr hayat riyakarlýðýndan
kavak aðaçlarýnýn sesi kalýr payýma
kýraç bir yanýklýðýn
soðuk suya arzusu gibiyim
kuru yapraklarýn artýðý topraklý...

ne çok þey söyledim gölgeye muhtaçlýðýma
ama eksik olmadý hiç sýrtýmdan ter
beynimin kývrýmlarýnda
temmuz ve aðustos yalnýzlýklarý
kimi zaman küçük kentli
pencereleri yere yakýn evlerde
kaldý son uykum...

konuðuydum güneþini kovalamanýn
yoruldum birgün kanadýnda ömür kýrlangýcýnýn
telaþlý bulutlarýn arasýndan görünen yeryüzü kadar
güzeldi senin peþinde tüketmek zamaný
konuðuydum soðuklarda gözlerinin buðusuna
hayran hayran sokulmanýn...

çaðcýl bir seremoninin ortasýnda
ben ve sensizlik ýzdýrap yüklü kervanlar misali
uyumsuz içtenliðiyiz bütün öðlen sonu sohbetlerinin
ama ben ve sen deðil sensizlik
göz gözü görmez bir sarýlýkta olacak ölüþüm
çok üzüleceðim
sensizlik yalnýz kalacak...








Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: