Gidiyorum Senden

En musalla yüzlü vaktidir gecenin
Kýrýlýrken sessizliðin zembereði
Leyl zamanlardan kalma gülüþlerde
Sancýyor düþler...

Eli aðýr yalnýzlýðýn
Kötü vuruyor
balyozunu yüreðe...

Kirpikler tan aðarmalarýnda
Uyutsam da gözlerimi
Tek kiþilik aðlýyor uykular
Yakamozlar düþmüyor rüyalarýma...



Ýçimde can çekiþen k/adýn
Kanatýyor yüreðimi
Aynalarýn kýrýlgan yansýmalarýndan
Düþerken yüzüm
Çocukluðuma saklanýyor kederler...

Kimsesizim...

Yarýnlara yazýlmýþ þiirler
Tutsak kaleme
Baþkaldýran mýsralarýn elinde...

Ve düþlerimin düþtüðü yerde
Dünlerim...
Ömrümden dökülürken
hasat mevsimler
Biçare hayallerin baðbozumunda
Kaç nefes daha alýnýr böyle?

Soluksuzum...

Eylülün soðuk ellerinde
Üþürken
Kýþ güneþinde avutuyor kendini
Sorgusuz ruhum

Kasým acýsýnda terketmeler
’Býrak git’ diyor
Yokluðunun en zemherisini
Yetim düþür kendine
Çek perdelerini
Sana yýkýlýþýný gör..

Aþkýn aksak ayaðýyla
Gitmekle kalmak arasý adýmlar
Diz baðýmýn çözüldüðü yerde
Devriliyor içimde vagonlar

Mecalsizim...

Biliyorum
Gelmeyecek kýrlangýçlarýn kanadýnda
mutluluklar
Ellerimin çaresiz kaldýðý yerde
Avuçlarýmdan dökülen dualarda
Umutlar...

Yüreðim yüreðine yük
Görüyorum
Bitsin artýk
Bitsin bu iþkence
Son bulsun piþmanlýklar

Atýyorum içimden sana aitlerimi
Suçu yok ayrýlýðýn
Düþtü sabrýn imamesi
Kýrýlsa da yüreðimin ayak bileði
Gidiyorum sevgili
Gidiyorum senden

Ümitsizim...

29.03.2011




Arzu Karadoðan






Sosyal Medyada Paylaşın: