Gecenin tüm karanlýðýný Ateþe veriyorum Varlýðýn güneþimi söndürdüðünden beri Aya yüz tuttum Gecemi aydýnlatsýn diye Sabahýmda yine sen varsýn Güneþ yok Kuþatýlmýþ hayatýmýn içinde Uyanmayý bekler oldum. En hüzünlü sonlar Bir sonbaharda Aydýnlýðý azalan güneþle olurdu sanýrdým Gidiþinmiþ,anlamadým Þimdi soruyorum kendime Doðru yerdemiyim diye Cevabým belli Durup beklemektense Yanlýþ yolda yürümek en iyisi Peki ben böyle biri miydim ? Ben kimdim ?
Mehmet Ali GÖLEZLÝÐOÐLU Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetali125 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.