Sen kaç eylül tanýdýn sevgili Kaç baharýn içine attýn sevdayý Kaç beþik salladýn anasýndan gizli Ne kadar süt saðdýn da Emzirdin onca kapýya dayanmýþ açlýðý
Düþ bu gerçek deðil sakýn inanma Elime aldýðým bu kalem kýrmýzý aslýnda Siyah damlýyor gözlerimden Ellerim is karasýna tutulmuþ Ýs karasý müebbetime sayýyor Yokluðun kadar varlýðýna öfkem Bilmezsin sen ...
Geceler çok karanlýk olur Ay bile gizlenir benden Ben ki sabi bir çocuðum Baþým ellerimin arasýnda düþünürüm Ya gelmezse sabah Rüzgâr esmezse Keman çalmazsa Açmazsa kapýmý geliþlerinin sýcaklýðý üzerime düþmezse Korkuyorum...
Sen git Ya da gel sen bilirsin Benim için kapanmaz bir yara oldun Sýzlayan yanýmýn ilâhi güce teslimiyetiyle sýðýnýyorum sana Secdesine kapandýðým düþlerde yumuyorum gözümü Örtüyorum üzerimi D/üþüyorum
/-/Garip bir rüzgârýn beni alýp savurmasýna ses etmiyorum artýk.../-/
--
Yorumu için:Þiir Rüzgarýna Sonsuz Selamlarýmla.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ülviye Yaldızlıı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.