Gün doðumunu bekliyor adam
ay sanýyor kendini
Güneþle birlikte sanki batacak
Anlamýyor ki
Gün olur devran döner
Ýzi kalýr gök yüzünde
giderken býraktýðýn anýlar gibi
Geri döndüler dalganýn köpüðünde
Oysa denize yazmýþtý
öncelere ait þiirlerini…
Dingin yaz gecelerinde
belirsiz þekiller çizerdim kumsal boyuna
Kaygým
kurtarýlan günün ikinci evresiydi
Ne aydýnlandým
Ne yalan hülyalara daldým
Bir solukta içtim
yaþamýn zehrini…
Deniz nasýl oralarda ( der )
Kýyýya vuran yosunlarý
haber sanýyorum burada senden ( der )
Kalan tek melekem
uzaklaþtýramýyor onlarý
Þehir benden kopuk
ben þehirden
Ýnsan böylesine küstürür mü þehrini…
Sensiz kaldým
Tek amacým yaþamak ve yazmak
Düþmüyor mýsralar
küsmüþçesine satýrlara
Þiiri incittim caným þiiri
Sadece senin girdiðin düþlerim doðurgan
Kalem kýrýlgan
Kör kuyudayým derin
çýkmanýn yok mümkünü…
Ne kadar çabuk geçiyor zaman
Farkýnda mýsýn
yýllara ulaþtý günler
Hazan geldi bile sonrasý kýþ
Nasýl geçecek
kutlayamadýðým yýl dönümleri
Hangi rüzgar ayrý düþürdü
Elimi kaldýrýyorum
durdurmak umuduyla mümkünü yok
Ölüme götürüyor
önüne katmýþ beni…
Ýstanbul 01.09.07
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.