Deðiþen geliþen, yalan dünyada, Kývrým kývrým kývrýlan, yollar deðiþti. Kervan kervansarayda, yolcular handa, Viran oldu hanlar, mekan deðiþti...
Ne güzeldi bahçeli, þipþirin evler, Yýktýlar, diktiler yüksek kuleler. Kutu kutu üst üste, ruhsuz haneler. Yuvalardan yayýlan, sesler deðiþti...
Topraðýmýz ayný toprak, su ayný su, Meyvelerin neden kalmadý eski kokusu? Sebep nedir? bizde bilmiyoruz doðrusu. Topraða saçýlan, tohum deðiþti...
Gökteki yýldýzlar, kandil gibi yanardý, Havamýz yediveren gülü,gibi kokardý. Kirlenince havamýz, bulutlarda karardý. Göðsümüze çektiðimiz, hava deðiþti...
Tabiat cývýl cývýl, göllerimiz temizdi, Ýnsanlar tertemiz, sularda serinlerdi. Hiçten gelen mutluluk, bizi terk etti. Mutlu olmamýzdaki, oran deðiþti...
Mehmet DEMÝREL 18.06.2011 Sosyal Medyada Paylaşın:
m.demirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.