Bir Makinistin Hayali

Hicaz Demiryolu kadar uzundur yaþam

Ýzmit Tren Garý kadar da materyalist

Ütopik faaliyetleri çerçeveleyip sakin

Sývalarý dökülmüþ duvara kondurmalý ani

Demir yýðýný yola çýkýyor bak gözlüðünle

Yalnýzlýðýmý giydim yine üstüme düðmesiz

Arkada býraktýklarým hafýzamda loþ

Lojistikten anlamam

Yorar beynimi hoþ

Ve bedenleri taþýrým istasyonlara görsen

Aþýk, sapýk, hasta ve bencil

Hatta gaspçý, ateist derler takiye

Sormak istesem de soramam hiç

Bu yolculuk neden, niye ?

Ayný yöne gitsekte trendekilerle kafiyesiz

Farklýdýr hislerimizin yoðunluðu þüphesiz

Benim için demirendir hayatýn parçalarý

Oturduðum koltuktan tuttuðum ojeli el

Seviþtiðim kýsa saçlý kadýn dahil

Gözümü kapadýðýmda Arap alfabesi ile

Yazýlmýþ istasyon tabelasýyla öpüþen

Mavi treni görürüm gülümseyerek

Yolcularý ise bilmem ne alemde

Belki hasret doludur her biri

Belki kan aðlar durmadan içleri

Vaciptir belki bir kýzý hayvanca arzulamalarý

Ýstasyona yaklaþýyoruz susmalýyým güçsüz

Hazýrlýk sesleri geliyor sönük kompartumandan

Ýnmek için can atan piç çocuklar

Þekerlenmiþ yapýþkan elleriyle tutarlar demirleri

Kýzamam Onlara

Çalarým düdüðü hýrsýmdan sonuna kadar

Onlara eðlence gelir dumaný üstünde

Kirletmesinler vagonumu istemem

Ýþte bu mazoþist ben

Bunca labirent karmaþasý içinde

Yine de seni düþünmeyi unutmam

Unutamam.

Eve dönüþümü bir gece

Çamurlu ayaklarýmla

Ve elimde bir demet kondüktör ile

Hayal ederim.

Biz buna Haydarpaþa literatüründe

Bir makinistin hayali diyoruz

Arz ederim güzelim.

ARDA KESKÝNKILIÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: