Gece oldu… Fayton týkýrtýlarý geliyor kulaðýma Ardýndan atlarýn pis kokusu Gecenin sessiz kokusuzluðunda Aðýr basýyorlar burnuma Arabacý ise Terden sararmýþ gömleði üzerinde Yakasýna doladýðý ufak bir havlu O da ayný sarýlýkta Hunharca atlarý kamçýlýyor Ne yöne gittikleri belli Meçhule.. Gözüm faytondaki süslere iliþiyor Birbirine dolanmýþ kýrmýzý püsküller Zevksizce donanmýþ Arabacýnýn baþýnda yine ayný renkte bir fes Ama.. Ama ortada fayton yok Arabacýya bakýyorum O da yok. Týpký sen gibiler yani Varlýðýnýn içindeki yokluk gibi Hissedilmesi zor Yani aslýnda Ne fayton var ne de sen Gerçi görüyorum onlarý Ve seni Fakat Faytondaki at beni ne kadar meþgul ediyorsa Sen de o kadar ediyorsun Nafile..
Sosyal Medyada Paylaşın:
ardakadabra Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.