Her baðda gözyaþý var, bahçelerde bahçývan, Buduyor ardýn sýra dokunduðun her dalý. Her gece ayný hicran her þafak ayný þivan. Figan mý sana tutkun sen mi derde sevdalý… Söyle kim attý seni bu cihangir yaraya, Hangi zalim el girdi gülzarýnla araya…
Her seda’n kalbimizde çýrpýnan bir seraptý, Güller koyardýk senle tahayyül hanemize, Sensiz gülþenimizin her köþesi haraptý. Sen yokken hazan düþtü ömr-ü viranemize… Söyle kim koydu seni bu zalim kafeslere, Sustun da hasret kaldýk o efsunlu seslere…
Sessizliðin yurdunda boyun büker þimdi gül, Topraklara damlarken dikenin ýzdýrabý, Simsiyah bir ufuktan bahtýmýza düþen kül, Yakar gönül yurdunu yakar cân-ý harabý… Zaman þimdi eskiyen bir zamaný vurur da, Gönül kuþu yaralý sevda mahpus gururda…
Betonlara gömdüler kafes kafes kalbini, Þimdi zakkum büyütür bahçelerde bahçývan. Güller aþkýn yurdunda bulur senin kabrini, Ve doðar küllerinden yine bülbül-ü civan… Bilirim her tutsaklýk sana el’den hâr olur. Gülsüz kalan yüreðin suskunluða yâr olur…
Bülbül affeyle bizi, baðrýndaki dikenden daha çok acý verdik cefâkâr bedenine, Vuslatta diken bile helallik ister senden, Kýydým diye cânýna, gam sarýsý tenine… Þimdi yoksun sýzlýyor göðsümüzde asûman. Baykuþlar mesken tuttu viran oldu hanûman…
Bilirim açýlacak bütün kafesler bir gün, Sessizliðin yurduna senin sesin dolacak. Bitecek öz yurdunda yýllar süren bu sürgün, Her kýzýl gül kalbinde gülistan’ýn olacak… Sabret gamlý bülbülüm vakit artýk çok yakýn, Kalsan da kafeslerde gül’ü unutma sakýn…
Yusuf MESCÝOÐLU Onsekizhaziranikibinonbir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
bahçıvan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.