ruhum göðe çýkar nur yüzünü görünce ’yerdedir rahmet’ diye yaðmur düþmez topraða ardýnda býraktýðýn yollar sýrattan ince sen her mevsim baharsýn hazan deðmez topraða
kardelenler ne bilir baharýn cilvesini eli kýnalý kýzlar su doldurur pýnarda bir yalana satarým kahvenin telvesini seni görmeyen falcý bakar fala mezarda
gözleri sana varmýþ þimdi kör dilenciyim bir evliya duasýna sarýlmýþ dudaklarým sen bende birsin ben sende biriyim duam ukbaya varýr ben o gün duraklarým
sebeplere yamalý benim þu gezmelerim benzer çöllerde gezen mecnun adýmlarýna bu derdin dermaný durur sinem’de derim ben hep dünde kalýrým sen giderken yarýna
gönlüm kapýnda bekler o ki sadýk bendedir o ki ; gülüþünle birden erer kemale ilanihaye hüznün korkusu da bendedir durbilmez susuþunla yollar gider muhale
-ne desem boþ-
Sosyal Medyada Paylaşın:
eynessera Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.