ilanihaye hüzün
ruhum göðe çýkar nur yüzünü görünce
’yerdedir rahmet’ diye yaðmur düþmez topraða
ardýnda býraktýðýn yollar sýrattan ince
sen her mevsim baharsýn hazan deðmez topraða
kardelenler ne bilir baharýn cilvesini
eli kýnalý kýzlar su doldurur pýnarda
bir yalana satarým kahvenin telvesini
seni görmeyen falcý bakar fala mezarda
gözleri sana varmýþ þimdi kör dilenciyim
bir evliya duasýna sarýlmýþ dudaklarým
sen bende birsin ben sende biriyim
duam ukbaya varýr ben o gün duraklarým
sebeplere yamalý benim þu gezmelerim
benzer çöllerde gezen mecnun adýmlarýna
bu derdin dermaný durur
sinem’de derim
ben hep dünde kalýrým sen giderken yarýna
gönlüm kapýnda bekler o ki sadýk bendedir
o ki ; gülüþünle birden erer kemale
ilanihaye hüznün korkusu da bendedir
durbilmez susuþunla yollar gider muhale
-ne desem boþ-
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.