Elais bir gün kendi kendine süslendi, kokular süründü,
Ayna karþýsýna geçti kendisi görüntüsüne þaþýrdý,
Gözleri hiçbir zaman bu denli iri bu denli siyah,
Bu denli derin bakýþlý olmamýþtý, benliðine,
Yüce bir þey yayýlmýþ onu deðiþtirivermiþti sanki.
Kendi kendine, bir sevgilim var!
Bir sevgilim var! Diye yineliyor bunu düþündükçe,
Sanki yeniden erginlik ulaþmýþ bundan zevk alýyormuþ,
Hoþ duygulara kapýlýyordu, en sonunda Elais,
Sevginin zevklerine artýk umudunu kesmiþ olduðunu,
Mutluluðun o yoðunluðuna kavuþacak sanýyordu,
Olaðan üstü bir þeyin içine girer gibiydi,
Her þey tutkudan, coþkudan, sayýklamalardan oluþuyordu,
Mavimsi bir sonsuzluk her yanýný sarmýþ; duygularýn doruðu,
Düþüncelerinin altýnda ýþýldýyordu, sýradan, gündelik,
Elais in yaþamý ise ta uzaklarda, aþaðýda, boþlukta,
Bu yüksekliklerin arasýnda görünüyordu gözlerine,
Elais biliyordu ki bu yaþantýsýndan arda kalan ömrünü,
Hep derbeder, düþünceli ve yalnýzlýk içinde geçirecekti.
Sami Arlan..
Fotoðraftaki yaramaz Torunum ( D O Ð A )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.