Son Hazdır Biten

Ziyan olan hayatýmdýr, bahar deðil, güzdür biten.
Helak olan bu canýmdýr, zaman deðil özdür biten.
Umut kuþum tora düþmüþ; kanat kýrýp, can çarpýyor.
Viran eden ne zalimdir, cihan deðil, sözdür biten.

Düzen benim, zoka yuttum; kader, ne tilkiymiþ meðer?
Kümes kümes sopa yerken heveste son kaz’dýr biten.

Oyun eder ki âlemden yekûn yekûn hüsran düþer.
Kumarbazým meteliksiz, elimde son kozdur biten.

Çoþup çoþup haya düþtün, kârýn nedir ahmak tacir?
Bu Ay deðil, bu Güneþ’tir; ýþýk deðil, gözdür biten.

Ne yol biter, ne bu daðlar...Önünde hep kuþlar mý var?
Kanat bulan uçabilmiþ... akýl deðil, diz’dir biten.

Nazým bilen yâraným yok, nazým sayýp kadrim gören...
Küsen mi var ki nazýmdan nazýmda bin nazdýr biten.

Umut için nice kul var; canýn verip, kan saçtýran...
Behey ozan mezarýn gör!... Baþýnda ot, sazdýr biten.

Cihan deðil hayatýmdýr; gönülde son haz’dýr biten

Sosyal Medyada Paylaşın: