ÇOCUKTUK

I
Oyun alanlarýnda kanatýrken birbirimizi
Özür dilemeyi öðrenemedik.
Sert iklimlerin
Asi çocuklarýydýk.
Hasret vardý
Ve hep uzak düþler
Sonra kaðýttan gemilerimiz
Umutlar yükleyip geleceðe dair
Yaðmur artýðý su birikintilerinden
Düþler limanýna gönderdiðimiz.
Taþ ve çamurdan oyuncaklarýmýz
Kelebek ömürlü hüzünlerimiz vardý
Ölesiye aðlarken
Kahkahalara dönüþen çýðlýklarýmýz.

Kimimiz erken göçüp gitti
En meraklýmýzdý
Açýk unutulan çukurda
Son nefesini veren.
En haþarýmýz
Fýrlayývermiþti birden
Iþýksýz ve geçitsiz araba yoluna.
Doktorsuzluktan ölmüþtü
Babasý iþten atýlan
Oysa tedavisi de vardý
Aþýsý da veremin.
’Takdir-i Ýlahi’ dedi büyüklerimiz
Ne gelir elden?

Erken alýþtýk zamansýz göçlere
Ve kaldýðýmýz yerden
Devam ettik oyunlarýmýza
Çocukluðumuz eskiyordu ha bire
Ama aynalar
Ýkna edemiyordu bizi büyüdüðümüze
Ýþte bu yüzden
Üzerimize olmayan giysilerimizi
Hep küçülmekle suçladýk.

Savrulduk sonra
Büyük kentlerin kuytularýna
Kökünden koparýlmýþ kýr çiçekleri gibi
Yanlýþ iklimlerde yeþermeye çalýþan
Fidanlardýk.

Oyun alanlarýnda kanatýrken birbirimizi
Özür dilemeyi öðrenemedik.
Sert iklimlerin
Asi çocuklarýydýk.
Ve büyüdük
Eskiden kalma ne varsa
Yüzümüzdeki derin çizgilere gömdük.
En renkli rüyalar
Saçlarýmýzdaki aklarda yitirdi sihrini.

Kaðýttan gemiler
Çoktan demir almýþ düþler limanýndan
Hayat
Kanatýrken en acýmasýz yüzüyle yaralarýmýzý
Bir batýktan arta kalanlarý
Toplamak bize düþen...

II
Hayallerimiz vardý
Dizginsiz çaðlayanlarýydý ömrümüzün
Bir varmýþ, bir yokmuþ diye baþlayan
miþ-li geçmiþ zamanlarýn
Sonu mutlulukla biten masal çocuklarýydýk.
Sonra büyüdük
Büyümenin eksilmek olduðunu bilmeden...

Murat ORHAN

Sosyal Medyada Paylaşın: