DURU VE YEŞİL

Duru mu duru yeþil mi yeþil
Sessizce akýp giden bir dere gibi
Yeþil gözlerine bakarken içim
Sususluktan yanan yüreðine
Çaðlaya çaðlaya akýyor sanki.

Sense hiçbir þeyin farkýnda deðilsin
Anlatamazsýn ki her zaman içinden geçenleri
Gökyüzünde gözkýrpan yýldýzlardan baþkasýna
Söyleyemezsin ki...

Tarifsiz bir þeydir saklý duygular
Ýçinden geçenleri gönlüne anlatamamak
Günü saat saat dakika dakika
Birlikte yaþayýp da sevdiðinin kulaðýna
Aþka dair bir kelimeyi fýsýldayamamak
Yüreðini buzdan duvarlar arasýna
Tutsak etmek deðil de nedir?

Gizem dolu gülümsemelerin
Ay ýþýðý gibi aydýnlatýyor yüzünü
Sevdanýn kokusu kalmýþ dudaklarýnda
Susuzluktan kurumuþ gonca gül gibi.

Gözlerin temmuz güneþi kadar yakýcý
Güz gülleri gibi baþtan çýkarýcý olsa da
Sevgiden aþktan eser kalmamýþ bakýþlarýnda
Damarlarýnda bir annenin eþsiz ruhu
Karþýlýksýz þefkati saklý.

Ýç geçiriþlerini duyuyorum yüreðinin
Sesini dinlerken
Rüzgarýn çýðlýðý gibi
Çaðýrýyor gizemli bir yolculuða sanki
Dudaklarýndan damlarcasýna
Öyle gururlusun ki
Küçülür önünde bildiðin daðlar
Kiraz aðaçlarý çiçek açar
Mevsiminde senin için bir sabah vakti.

2009.OSMAN ÖZTÜRK
TAFLAN MEVSÝMÝ ÞÝÝR KÝTABIMDAN...
Sosyal Medyada Paylaşın: