Mahsum bir sevdaydý içimdeki
Ellerimde yetim kalan bir aþkýn hikâyesi
Gözlerim görünmeyen ufka bakarken
Dalarým kendimce her gün uzaklara
Neydi beni senden mahrum kýlan
Yüreðime vurulan zincirleri kýramayan
Yaþanmýþlarýn içinde kavrulurken asi kalbim
Delice taptýðým seni ruhuma katardým
Varlýðýnla yetiþtirdiðim sevda çiçeklerini
Yokluðunla yine gözyaþlarýmla sulardým
Düþündükçe aklýmýn yetmediði bir yerdesin
Ruhumun en derin dibindesin
Uzatsam ellerimi sana yetiþe bilir misin?
Bir dilenci gibi istesem seni gelebilir misin?
Çaresizlik içinde çare arýyorum kendime
Çýkmaz sokaklarýn son duraðýnda
Kapýlar kapanýr üstüme
Ne zaman dalýverse gözlerim ellerime dökülüyor
Sen diye yanan yüreðim
Kirpiklerin de takýlý kaldým
Damla, damla düþerim
Seninle baþlar seninle biter ümitlerim
Sen yoken ben tükenir biterim
Kadere boyun eðer karþýnda duramam
Zincire vursalar ben senden kopamam
Sana emanet ettiðim gözlerimi
Yüreðime aldýðým en güzel yerini
Rüyalarýma sýðdýramadýðým seni
Gel de aç gözlerini gör bendeki seni
Ben seninle doðar seninle ölürüm
Yalan dünyayý verseler ömrüme
Gözlerinin içi olsun topraðýn üstüme
Bir gün duyarsan gözlerim kapanmýþ diye
Akýtmasýn yaðmurlarý gözlerin sakýn üstüme
Ruhum buz dað iken þu bedenimde
Sevgi diye bir tek sen yaðdýn üstüme
Seninle doðar seninle ölürüm sevgime
HASAN DAÐ((KELEBEGIME))
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.