Bu sabah uyandýðýmda, aðlýyordu gökyüzü Hem de öyle bir aðlýyordu ki, sorma… Sanki… Sanki benim akýtamadýðým, Ýçimde kalanlar yerine aðlýyordu. Gözyaþlarým bitiði için, Gözlerim kuruduðu için, Ben aðlayamýyorum diye aðlýyordu. Sabah yediydi uyandýðýmda Aydýnlýk olmasý gerekiyordu Ama karanlýktý, Karanlýk… O karanlýk ve aðlayan gökyüzü. Güne böyle bir baþlangýç! Pencereden dýþarýyý seyretmeye dalmýþým, Bir baktým gökyüzüne eþlik ediyorum. Bende aðlýyorum. Gözlerimden süzülen gözyaþlarýmý, Ellerime damlayýnca fark ediyorum. Durduramýyorum gözyaþlarýmý, Yaðmuru durduramadýðým gibi. Yaðmur ne zaman dinerse, O zaman diniyor gözyaþlarým. Dedim ya; benim yerime Benim akýtamadýklarým için aðlýyordu gökyüzü. Sosyal Medyada Paylaşın:
sevda.akbay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.