Yýllar gibi geldi bana zaman
esrik rüzgarlarla uzaklaþan
gül dalýnda gözlerim
gece kararmýþtý gök yüzü
mehtabý kesiyordu halelerin
ve ben uzaktan çaresizdim göremedim yönümü
kaldým dizlerimin dermansýz dikiliþlerinde
hüzün kaplýydý sema
rayihasýný vermedi güneþ çaldýðý þafaktan
gemiler getirmedi yüklerini baktýðým uzaktan
Sýr geçti önümden seferler baþý boþ
kapýlmýþ büyüsüne onsuzluðun
titredi her bir dudak çarparak diðerine
aradý ýssýz kelimeleri
sen düþük mýsralar düþürürken
bir gonca soluyordu gözlerimde hilali
eþ zamanlý titrerken kalbim
tüm serçeler küskün duruyor þimdi
her þey, içim, dýþým baþý boþ
Son virajda kavuþurken sürüye
ýslak yollarda kayýyor aðaç dallarý
uzanýp o kara þehirde
isinden þekil býrakýyor eski lamba
gün gebe þiþiyor býçak keskisi aþa
bir temaþayý gül çýksýn diye
Ve gül üþüyor uzakta sessizce titreþerek
kayboluþunu izliyor yoksun yoksun geceyi
doluyor bülbülün gözleri kýskanarak bulutu
umut düþüyor gözlerinde
gök kuþaðý alýyor her yaný
sen çýkýyorsun ufak ufak
Uzak diyarýmda dolaþýyor semazen ruhum
sevgisinde kelebeðin
iþte bak sensiz uzak düþüm
05-01-2011
Hayrettin Þahin