--------------Þair Ökkeþ Öztürk’e
Daðlar Güneydoðu’da
Baharlanmýþ yemyeþil
Halý kilim dokunmuþ etekler
Yüzölçümü gönlüm kadar
Uzadýkça uzar engin ovalar
Yayýlýyor koyunlar kuzular
Sordum yolda bir çobana
Ýkibin baþ koyun var
Hepsi aðanýn, ailesi, çocuklar
O dað sana, bu dað bana
Bakýndým da o kadar
Göremedim bir arý kovaný
Açmaz mý çiçekleri doðanýn
Buðday, arpa, mercimek,
Ovanýn bütünü, aðanýn
Ýrili ufaklý nice köy
Nifâk yüzünden terkedilmiþ
Susunca namlular
Dönmüþ giden kuþlar geri
Acýyla yürek yuvaya parkedilmiþ
Memleketim; taþý topraðý altýn
Bolluðum bereketim
Daðlarýn baþý göðe ermiþ
Dikene can, ekene on vermiþ
Cehennem-i cennetim
Þimdi seni anlýyorum ihtiyar
Neden ’Fýrat’tan kan akar
Dicle’den irin?’ *
Suya düþmüþ gözyaþý
Topraðý yok, umudu çok fakirin...
Þaban AKTAÞ
14.06.2011
(GÜNEYDOÐU NOTLARI)
(*) ’Fýra’ttan kan akar, Dicle’den irin’ / Þair Ökkeþ Öztürk