Gece ile gelen sessizlik Sanki ölüm sessizliði Herkes uykuda Þehir uykuda Ama neden yataklar boþ Yastýklar yalnýz Bomboþ odalar, duvarlar yalnýz..
Gölgeler güneþsiz sabahlara uyanýyor.. Bir de yalnýzlýða, Soðuk sopsoðuk bir ölüm kokusu Kaplýyor evleri Soluyor yürekler kuþkusuz..
Öyle iþte, Iþýltýnýn kývrýmlarýnda saklý eski hayatlar O hayatlardaki anýlar. özlemle sarýyordu yaþamýn devamýný. Yürekler bir bir dururken çýðlýðýnda ihanetin. Sabahý olmayan geceler Doðuyordu sonsuzlukta. Gün hep geceydý .
Sosyal Medyada Paylaşın:
nazlıgül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.