Sevdiğim tek kadındı o kadın

O þimdi uzakta,
Yalnýz bir kadýn;
Mezar taþý gibi soðuk bedeni,
Çocuðuna hasret, çaresiz.
Ben ise üþüyorum, sevgisiz.
Sevdiðim tek kadýn, o kadýn!..
Ben onun,
Sýpasý, yaramazý, körolasýsý.
Eþþekoðlu eþþeði, þýmarýðý.
Ne güzeldi oysa,
Ellerinden þefkatini hissetmek...
Aklýma geldi birden,
Yýrtýk, eski bir eþarbý,
Biraz da boyalý ayakkabýsý vardý.
Eþarbýn arasýndan aðarmýþ saçlarý...
Dilinde tatlý mý tatlý sözleri eskimezdi...
Günden güne beslerdi beni, öðretirdi,
En büyük öðretmendi o.
Çok özledim...
Çok özledim,
Nefes nefese kaldýðým da,
Eve koþup, kapýyý çaldýðýmda,
Açýlan kapýda onu görmeyi.
Bir bardak su...
Bir bardak su demeyi.
Derken;
Günler geçti, hayat devam etti,
Bozmadý hükmünü,
Kaderin hükmü yerine geldi.

Gecenin bir vakti, kuþ uçmaz, kervan geçmez,
Telefon çaldý, aðlamaklý bir ses...
Oðlum diyordu bana.
Sevdiðim dedim, sessizce,
Rahatsýzlanmýþ, hastaymýþ, söylememiþler bana.
Gözlerim doldu, onun gözyaþlarýný hatýrladým,
Bizi büyütürken akýttýðý gözyaþlarýný.

Yanýna geliyorum kadýným, sevdiðim.
Özledim seni...
Nefes nefese geleceðim yanýna,
Yine eskisi gibi...
Eþarp getirdim sana, boyalar getirdim.
Bir bardak suyunu içmeye geldim.

Caným Annem, kadýným, sevdiðim,
Belki kapýyý sen açmayacaksýn ama,
Benim elimden bir bardak su içer misin ?
Sosyal Medyada Paylaşın: