Güneþ bugün de bana el sallýyor gökyüzünden, Gel dercesine ýþýklarýný gözüme gözüme... Bir an unutuyorum veee Doðruluyorum oturduðum yerden ama nafile!
Oysa ki bende koþmak, oynamak isterdim, Çocukluðumu yaþamak doyasýya. Aðlýyorum halime ama yine de, Þükrediyorum. Güzellikleri gören gözlerim için, Sevdiðim þarkýcýdan dinleyebildiðim naðmeleri, Ýþiten kulaklarým için. Teselli etsem de kendimi, Aðrýma gidiyor be kardeþ! Ben de akranlarýmla top oynamak, Kan ter içinde ordan oraya koþturmak. Sevdiðimin karþýsýna dimdik çýkmak. Ahh ne çok isterdim bilmezsiniz.
Þükret kardeþ! Dað gibi ayaktasýn sen. Beni sorarsan, Kýrýk bir dal parçasý gibiyim.
Þükret haline, Ýstesen yaðmurda çýkar yürürsün. Bense penceremden seyrediyorum geçen mevsimleri. Sokakta sarmaþ dolaþ aþýklarý, Baðýraþarak oynayan çocuklarý, Hep hasretle seyrediyorum. Olsun be kardeþ!
Rüyalarýmda koþup, oynuyorum ya, Ýþte benim küçük mutluluðum. Yaþama baðlayan hülyâlarým. Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşe_rose Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.