liana..

kayýp þehrin
çocuklarý..

bir akþam vakti
tanýdýlar..
liana’yý.

gürlerken gök
aydýnlanýrken
etraf þimþeðin
yakan
ýþýklarýyla..

bir eliyle
gözlerini
siliyordu liana..
daðýlmýþtý saçlarý
dudaðýnýn kenarý
morarmýþtý kocaman...

nasýl düþmüþtü
bu bardaktan boþanýrcasýna
yaðan yaðmurun
altýna..
göklerden mi...

gökler
kadar
doluydu yüreði..
gökler kadar
karanlýktý
baktýðý her yer...

sokak çocuklarýndan
birkaçý.
toplanýnca etrafýna..
liana
olduðu yerde
daha da
küçüldü...
kara
üzüm gözlüsü
çok kullanýlmýþ
poþetle
örttü saçlarýný..
yüzündekilere
aldýrmadý..

liana’lar
hep aðlardý..

nasýlsa
her güne
bir sebep yazýlmýþtý...
milyon yýl geçse
yýkanýp
arýnmazdý
bu yazý..

11/06/2011
ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın: