gürlerken gök aydýnlanýrken etraf þimþeðin yakan ýþýklarýyla..
bir eliyle gözlerini siliyordu liana.. daðýlmýþtý saçlarý dudaðýnýn kenarý morarmýþtý kocaman...
nasýl düþmüþtü bu bardaktan boþanýrcasýna yaðan yaðmurun altýna.. göklerden mi...
gökler kadar doluydu yüreði.. gökler kadar karanlýktý baktýðý her yer...
sokak çocuklarýndan birkaçý. toplanýnca etrafýna.. liana olduðu yerde daha da küçüldü... kara üzüm gözlüsü çok kullanýlmýþ poþetle örttü saçlarýný.. yüzündekilere aldýrmadý..
liana’lar hep aðlardý..
nasýlsa her güne bir sebep yazýlmýþtý... milyon yýl geçse yýkanýp arýnmazdý bu yazý..
11/06/2011 ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
n.kaygısız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.