hasrete cekilen prangalarda
yorgun düþen bir forsa misali
yorgun düþtüm
seni içimde yaþattýðým her saniye
soðuk terler döktüm
sýcak bir yuvanýn özleminde
engin maviliklerde uçsuz bucaksýz
mecraalara ulaþtým
herhangi bir kara parçasýnda
senin hayaline rastlamadým
çetin geçen bir kýþta donsada
ellerim prangalarda
donmadý kalbim
hiçbir þeyin sýcaklýðýnda;gözyaþlarýmda
olmasaki gecenin yýldýzlarý mavilkte
ve bana bakan gökyüzünde
uçsuz bucaksýz kör bir kuyudaki
yakamozlar bile renk vermiyor
senin hayalinin olmadýðý gecede
benliðime
her doðan güneþte
umutsuzluða çektiðim prangalar
belki bir gün acýlar yorgun düþen bedenime
ýzdýrap vermekten cayar
ben dileyemem güzel mutlu hisleri
her saniyenin yaþanmýþlýðýnda
seni sevdiðim günün sabahýnda
prangayý meslek seçtim hayatýmda
þimdi ne sen ne ben kurtaramaz
bedenimi acýdan
istikbalde de mutlak bir sevinçle
ölmeyi istiyorum ben......
vkeskin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.