Güneþ ufuktan yükselirken
köþeleri mesken tutmuþ çakallar
gözlerime takýlýr.
Ýþte o an;
özenle beslediðim umutlarýmýn
çoðu kaçar, ellerimde azý kalýr.
Þimdi olduðu gibi;
mehtaplý gecelerde seviyorum buralarý,
cemre düþüyor bütün ayazlarýma,
her zerreme bahar doluyor yeniden.
Kederinden kurtulan kalbim,
liseli yýllarýmda atýyor neþeden.
Allý pullu giysilere dikkat et,
bacýlarýmýz böyle giyerdi eskiden,
bir kültürün rengidir þu sergilenen.
Bazen aheste, bazen kývrak
sesler yükseliyor gökyüzüne.
Çok emek harcanmýþ belli,
þapka çýkarýp hakkýný vermeli.
Varsýn acýsýn avuçlarýmýn içi,
savurdular ya kayalarýn tozlarýný!
Selam olsun genç yeteneklerin hepsine.
Yollara düþmüþ seyyahýn
hayallerinden çýkmýþ gül bahçesi.
Kaþlardan süzülen pýnar ile
yýldýzlar iniyor gönüllerin orta yerine.
Gördüm, hissettim.
Tebrik ediyor, gözlerinizden öpüyorum...
09.06.2011-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.