Tenime Bıraktığın Tutkun Nefesinden Yüreğine Seslenerek El-veda Diyorum

Yasak bir aþkýn günahlarý gibi inanýyorum,yüreðine
Ben en çok da bu yüzden kanayacaðým, biliyorum
Yürek sýzýna alnýmý koymak isterim yine de
Gönül fýrtýnama kulak vermek istiyorum
Ve benim sýðýnacak bir yerimde yok, gönlünde
Göðsünün soluna sýðýnmak istiyorum.

Boynundan öpüyorum hýrçýn bey, her gidiþelerinin
Kanattýðýn yüreðimin her acýsýný, boynundan çýkarýr gibi
Gözlerinden, parmaklarýný açtýðýn o avuç içlerinden
Vedalaþýr gibi uðurlayarak birbirimizi,ýsmarlama aþklara

Son kez nefes alýyorum gözlerinden
Suya doymuþ fakat ýþýða muhtaç papatyalar gibi
Gözyaþlarým birbirine karýþýyor, grileþiyorum
Tenime býraktýðýn tutkun nefesin
Son kez, kokunu býraktýðým yerden kokmaya baþlýyor
Yavaþca yüreðimin nefesi kesiliyor, nefesin soluðum oluyur
Ve sonra yüreðim ölüyor yavaþça

Doðmamýþ bütün aþklar hayat suyunda boðulurken
Gönlümün bayraðý yarýya iner apansýz ve harfsiz kalýr þiirlerim
Bir aðlasam kýskanýr okyanuslar,
Gözlerimden zerreciklerine uzanan akarsuyumdan
Utanýr güneþler gözlerimin yangýnýndan

Emine ÇÖMÜK

10.06.2011







Sosyal Medyada Paylaşın: