Elmacıklarından Akanı

Elmacýklarýndan Akaný

soðuk ikindilerimi özlüyorum yeryüzüne yakýn davranan
o zamanlar daha yoksullaþmamýþtým kirpiklerimin gölgesinde
sana kendime sen ve kendim sandýðýma da...

yalan söylemezdi turunç aðaçlarý ve orda yaz balkon güzeli
ýlýk sularla arýnýrdým göz tuzlarýmdan cahildim
seni aldattýðýmý sanýrdým
ben aslýnda hep kendimi aldatýrdým
büyük bir aþkla acýyarak saflýðýna düþüncelerinin
saflýðýmý öldürdüðümü sandým...

bendeki yarýna kýymýþým oysa
yarýným leþ
þimdim çirkef
öncemse zaten sensizlikti
elmacýklarýndan akaný rüyayla karýþtýrmýþým
ve yüzyýllýk bir sana bakma zamanýna benziyor
evren sonsuz bu serüven yalnýzlýk
aþkla çerçeveli...

evime dönme duygularý yaþýyorum bu aralar
seni yitirip eski boþluðumdaki kýrmýzý yaðmur
özlemeyi özlemek dýþýnda farklý bir zifiride...

diyorum ya aslýnda öldüm
uç uca zorunlu ve zincirleme yalandan ibaret
bir yaz þiiriymiþim
küçüklüðüme üþüþen bulutlar sapaðýnda
durulanýyorum yorgunluðumla...

insan hayat deðil ölüm kurarmýþ kendine
bütün hazýrlýklar aþkýn yokluðuna
asil bir kýþa odun dizmek gibi can alýcýydý
dokunmak sana...
sana bunu anlattým ama kendim dinlemedim
sesimi sevmemiþim kurþun gibi saflýðýnýn yanýnda
beni senin terli yürüyüþün dövdü
meðer kendimi öldürmüþüm
intihar edince bana sesleniþinin anlamý...


aþk dýþýnda her þey þuursuz uðultusu soðuðun
eskiden elimi yüzümü yýkarmýþým
annem ýþýklarý yakýnca susarmýþým
kar çiçeði pencerelere heyecanla bakarak
üzülürmüþüm þarkýlarýma uzak düþtüðüne
perdelerin ilk çekilme sesleriyle
saçlarýmý yolmuþum aðlaþarak
pervanelere özendiðimi unutmuyorum...

ben ilk aðlamamla ilk þiirimi yazdým
gülmeni özlemeye geldim beyaza yakýným
kraker kokulu nefesinden baþlayarak
her anýný mutluluðunun
öpmeye geldim ayva tüylerini
yüzyýllýk bir sana bakma zamanýný adýmlayarak...

Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: