Dikkatli bak bu resme Maðrur bir insan duruyor Maðduriyetini gizliyor Onuruyla, dim dik oturuyor. Farkýnda mýsýn? Gülümsüyor Ýnce bir tebessüm dudaklarýnda Kaslarý yumuþak yanaklarýnda Sevgi torbasýný açmýþ Kim olduðuna bakmadan daðýtýyor. Ýnsan ya da hayvan farketmiyor. Bize raðmen dört elle sarýlmýþ Belki kendi hayatýna deðil ama Hayvancýklarý için direniyor. Kalbi bile kendi için çarpmýyor
Her akþam yatarken Karanlýkta bomboþ odasýnda Sokulup yavrucaklarýna Hangisi aç, hangisi tok Hissetmeye çalýþýyor... Kulaðý, öksüz kalmýþ enik sesinde Duydumu o sesi, dayanmaz yüreði Bir genç kýz edasýyla çýkar yataktan Arar, bulur, kucaklar, korur Soðuktan, sýcaktan, düþmandan Bazen sevgiden yoksun çocuklardan Kos kocaman adamlardan Kucaklar onu, sarar mantosuna Basar baðrýna, alýr odasýna Bir baþ daha artar sofrasýnda
Zifiri karanlýkta, Hoþ bir ampulü de yok ya Çýplak odasýnda, Beton zeminde, kilim üzerinde Yatarken, sýzýltýlardan anlar aç kalaný Kalkar üþenmeden, Bir parça ekmek vermek için Hoþ çok zaman olmaz ya! Üþenmeden dolanýr çöpleri Gecenin bir vaktinde, Bizler mýþýl mýþýl uyurken Kimseyi rahatsýz etmeden
Dayanamaz iþte ana yüreði... Dertlenmez, dertleþmez Kimseye sitem de etmez Bir ulu çýnar, bir koca yürekli ana Analýðý yalnýz kendi çocuklarýna deðil Analýðý dünyaya, tüm canlýlara O bir evrensel kadýn, bir evrenses Herkese yeter onun sevgisi....