Ne yeminler bozmuþum, senin için oy! gülüm Dil- darýmýn yoluna, yüreðimi koymuþum Hüküm süren hicranýn, zifir karasý ölüm Düþlerime beklerken, firkatine doymuþum
Ellerin ellerimden usul, usul kayarken Daldýðým semalarda, yýldýzlarý sayarken Özlemin bitiriyor, hasretine doyarken Hiç sorma yokluðunu, don kesmiþim, buy/muþum
Son selamýn ruhumu, uçuran teselliydi Aþk’tan sarhoþ oluþum, her halimden belliydi Senden önce bu derun, alýngandý, telliydi Sana gönül vereli, bed huylarý soymuþum
Bozok Kýzý kendidir, kendinin militaný Yüreðine mahkumdur, mücadeleci yaný Sevdasýna baþ koyar, akmaz bir damla kaný Bu kaçýncý ölüþüm, kaç kez mezar oymuþum
ALÝYE UYANIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
BOZOK KIZI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.