Güneþ düþmüþ aðacýn gölgesine kýþ günü, Ve alnýnda ateþle buz kesmiþ bir yabancý. Yüzükoyun devrilmiþ hakikatin sürgünü; Koynunda katarlarla rüyalarda kervancý.
Uykusunda huzursuz bir hali var besbelli, Kabus görüyor gibi göðsünü týrmalýyor. Sanki gördüðü her þey onun malý temelli, Gözünü bir an açýp sonra yine dalýyor.
Kolu kanadý kýrýk yabancý uyan uyan, Bu gölge yeri sana býrakmazlar bilesin. Aç þu gözlerini de dayan birazcýk dayan, Ki dileyen bir arþýn gölgesini dilesin.
Ankara, Haziran 2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
sır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.