Lise Yıllarım

Yýl 1967
Kayseri Lisesindeki yýllarým.
Tavukçu mahallesindeki kaldýðým evi
Bu gün gibi hatýrlarým.
Loþtu mahzeni, karanlýk ve serindi.
Eski yýkýk döküktü ama
Neticede evimdi!
Takýr tukur çýkardýk merdivenleri.
Ne ömürler yaþandý þahittir
Rumlarýn pencereleri.
Pencereler dedik ya;
Biri bisiklet tamircisine
Diðeri avluya bakardý.
Hikâyesi derindi avluya açýlanýn.
Yürekleri yakardý.
Bir komþumuz vardý. Unuttum. Ne ana?
Aðýt söyler, “Yaz Kadir” derdi bana.
Çilelerle bezeli anamýz Pýnarbaþýlýydý.
Fakirlik beratý eþikte asýlýydý.
El arabasý ekmek teknesiydi kocasýnýn
Tüterdi dumaný yine de bacasýnýn.
Ekmek getirirdi eve her dönüþte,
“Yaþamak buysa” derdim. Tuhaflýk var bu iþte.
Neler çekerdi bilemezdik tipi, ayaz, kýþ günü
Bir kez soramadým garibin müþkülünü.
Ýþten çýkýnca bir gün
Açýlýverdim ikindileyin, gündüzün.
Geçmiþe doðru yol almak için
Girdim Setenönü’den içeri
Bilmem ki niçin?
Ýçim buruk hayallere dalmýþken
Uçtum uçtum kuþ gibi kanatlarým olmuþken
Ýçim buruk, hüzünle yýllarýmý aradým.
Bilseniz dostlar! Ne kadar bahtiyardým!
Yine böyle bir günümde
Ak saçlý düðünümde.
Yâd etmek’çin gittiðim o yerleri
Yerle bir etmiþ yazýk birileri.
Tavukçu mehlesindeki hayallerim
Dolmuþ duraðýdýr þimdi köylülerin…

Kadir Acý
24.02.17
Kayseri

Sosyal Medyada Paylaşın: