Ben 5 Yaşında Bir Çocuktum

Elimde tozlu ekmeðim,
Dizimde kanayan yaralar…
Böyle gitmiyor hayat,
Hep kaçýyor binmek istediðim trenler.
Koþuyorum arkalarýndan,
Yalvarýyorum haykýrýrcasýna;
Ne olur beni de götürün.
Almadýlar, gittiler birer birer
Ben 5 yaþýnda bir çocuktum hayata tutunmaya çalýþan.
Hayallerim vardý inandýðý her yalana sevdalanmýþ.
Pahalý balonlarý aþk bilipte uçurmaya çalýþan yüreðim vardý.
En büyük yalanlara aþýk bir ben vardým,
Büyük cümlelerin kalpten geldiðine inanan bir ben…
Birde sen vardýn gerçekçesine bir serap,
Birde sen vardýn büyük yalanlarýn kahramaný.
Ben 5 yaþýnda bir çocuktum hayata tutunmaya çalýþan.
Hayýr, hayýr ben deðilim aynadaki bu görüntü,
Aklar yoktu benim saçlarýmda,
Kýrýþmamýþtý o çocuksu yüzüm.
Ben deðilim uçurumun kenarýndaki o adam,
Ben olamam ateþler içindeki et parçasý,
Elimde kalemim vardý,
Ben seni yazýyordum,
Ne iþim vardý ki buralarda?
Ben 5 yaþýnda bir çocuktum hayata tutunmaya çalýþan.
Elimde kalemim vardý seni yazan,
Ben olmamalýydým uçurumun kenarýndaki o adam.
Beni niye getirdiniz ki buralara?
Ben ne yaptým sizlere?
Suç muydu hayal kurmak,
Suç muydu çocukça baðlanmak birilerine?
Korkuyorum, korkuyorum
Ne olur beni anneme götürün.
Ben henüz 5 yaþýnda bir çocuktum hayata tutunmaya çalýþan.

Sosyal Medyada Paylaşın: