Toz uçmaz
yaprak düþmez
ne yaðmur ne kar
ne de rüzgâr eser
silinir belleðimden
bildiðim
bütün nesneler;
bir sen kalýrdýn
gelir, önümde durur
kainat susar,
sen konuþurdun!
Gözlerindi konuþan
deðil m/iki göz ile gönül bir
gönül dilini göz bilir,
her bakýþý söz bilir...
Baktýkça gözlerine
indim bahçesine cennetin
sen Havva ben Adem
gözlerin koþa badem
kavurdu beni þehvetin...
Ezeli bir öykü bu
bendim düþen gözlerine
iç içe halkalanan,
battýkça derine
sevdan ile çalkalanan,
tanýk yok baþka
duy da inanma aþka!
Ýþte hâlâ sen ve ben
bir çift cennet kuþuyuz,
dalýna el
meyvesine dil sürmeden
ayný bahçede komþuyuz...
Þaban AKTAÞ
08.06.2011
(agss)