Güvenmemeyi,üzülmemeyi öðrenmeyeceðim hiçbir zaman. Hiçbir zaman öðrenemeyeceðim. Bu kara bir delik açar kalbimin ortasýnda ve kirletir tüm güzelliklerimi. Her aþka ayný þansý neden vermeyecekmiþim? Bir öncekinin ayrýcalýðý ne? Ya da bir sonrakinin noksaný?
Tamam aldatýldým,yalanlar da dinledim söylemekten gevþemiþ aðýzlardan. Ama ben de çok müsaittim inanmaya. Kanmak istedim, güvenmek istedim ve "biz yalanýz" diye baðýran kelimelere bu uðurda kapadým kulaklarýmý. Duymak istediklerime öncelik verdim, anlamak istediklerimi anladým.
Evet saftým! ve bu bir suç deðildi, doðru! Ama ilerisi olmayan, gözlerimin sonuna eriþemediði kaç yolda yürüdüm, bilmiyorum. Bile bile, isteye isteye, farkede farkede lades bu olsa gerekti. Gerçekten hayatýma girmeyi hakedenler vardý belki de, belki de tam karþýmdaydýlar ve ben bu cesaretlerini kýrdým aldatýlmýþlýklarýmýn üzerini örtmeye çalýþarak. Vazgeçirdim "ben" olabilecekleri belki, beni onursuz sandýlar... Doðru deðilmiydi? Doðruydu... Ben kendimi onursuzluða yakýþtýrmýþtým, onlara nasýl kýzardým.
Yorgunum... ama beni yormalarýna ben izin verdim, kimseye yok kýzmaya hakkým. Yüzdeye vurursak yapýlan hatalarý; evet haketmeyen bir kýzý insanlýðýný kaybetmiþ olanlar aldattý! Ama... Ha %40’ý ha %60’ý... Ne farkeder! Onlar da hatalý, ben de hatalý!
Hadi onlarýn insan olamamak gibi bir zaaflarý vardý, gömmüþlerdi vicdanlarýný ve belki yerini bile unutmuþlardý. Peki ben neden yeni bir zaafa meydan verdim kalbimde. Ben insandým oysa, oysa ben baþarmýþtým!
Hayat felsefem saydýðým þeyler vardý ilkin. Temeli saðlam iliþkiler yaþamýþ olmak, evlendiðinde sudan çýkmýþ balýða dönmeni engeller derdim. Bu bir savunma mekanizmasýymýþ, þimdi anlýyorum. Temelini saðlam kurmaya çalýþtýðýnýz ve saðlam olduðunu sandýðýnýz her iliþkinin sonu "aptal bi git iþte" Neyi tartýþayým geçmiþimle! Kimseye bir þey söylemek haddim deðil, o yüzden susuyorum kendime!
Yýprandým! Keþke kimsenin tutmasaydým elini, kimseye güzel sözler söylemeseydim ve kimseyi sevmesine izin vermeseydim yüreðimin. Yüreðim müsaade etseydi de, hakettiðine emin olduðumla yaþasaydým aþký... Evet Aþk geçmiþime deðil, buna yakýþýrdý.
Ve son söz... Bilseydim yaþamazdým geçmiþimi Bilseydim sevmezdim!
Ama yine de; dönüþü yok yürüdüðüm yolun. Adýmlarým ardýna kapalý! Önüme bakmalýyým ve bundan sonra ayaklarýmý yere saðlam basmalýyým.
Öðrenmeyeceðim hiçbir zaman Güvenmemeyi Üzülmemeyi Ve Sevmemeyi...
Asena Gülsüm Güneþ Sosyal Medyada Paylaşın:
Asena Gülsüm Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.