Ne Yöne Dönsem
Baþkalaþan belli belirsiz ruhlardan örülü yaþamlar görüyorum
Baþkalaþan ve kimsesizleþen ruhlar
Yekpare varlýk içerisinde yoklaþan yaþamlar
Her haykýrýþ bir son olmuþ varlýðý yokluk olan ruhlara
Oysa baþkalaþan ve kendinden geçen ruhlar duydum ve gördüm varlýk diyarýnda
Kendinden geçen ve tatlý bir kokuya gark olan senler duydum
Ruhu kendinden geçip son olmuþ, maþuk olmuþ nice asiller…
Bilmezdim bu kadar yakýcý olduðunu sen olmanýn
Bilmezdim böyle bir gizemin varlýðýný sensizlik diyarýnda
Böyle tatlý olduðunu bilmezdim sen olmanýn
Seni yaþayýp, ruhun ötesine geçmeyi bilmezdim
Karanlýklar diyarýnda, gölgeler arasýnda matemi yaþardým
Umutsuzca bir umut, dört yaný sarmýþken hiçlikler
Nereye dönsem nereye baksam umutsuz gölgeler ve yaþamlar…
Ruhu pas tutmuþ, her dem küllenmekte olan benlikler gördüm
Ve bir an bir ýþýk doðdu gözüme, umut oldu beni aydýnlatan
Umutsuzluðun en coþtuðu anda umudum olmuþ bir yaþam
Tatlý bir gizem olmuþsun sanki
Ne yöne dönsem oradasýn sanki
Oysa içime döndüðümde, hiçbir yerde deðilmiþsin ve heryerdeymiþsin, ruhumun ve gönlümün her yerinde…
Gönlüm, umudum, yarim, yarýným ve en sonunda ruhum olmuþsun…
Ben sende beni bulmuþ, ben sende sen olmuþum…
Servet Deniz
Mayýs/2011
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.