Baba kapýyý aç.
Beni kovdular
Üç dünya büyüklüðündeki evlerden.
Menekþe saksýmý aldým. Kitaplarýmý...
Beni hiç aramayacaklar
Galiba...
(Ve Ýlhan Berk öldü.
Nerede olursa olsun
Eþikte duran adam.
Eski Mýsýr’da büyük U’lar
Büyük boþluklar yalnýz kaldý.
Ve Nefertiti...)
Baba kapýyý aç.
-M- diye biri.
O’nu çok sevdim.
Belki beni unutabilirler
Ama O’nu asla...
Biliyor musun baba?
Beni hiç sevmedi.
Kýyýdaki adam çocukken, M’nin saçlarýna dokunup
Þöyle demiþti:
"Bir gün gideceksin.
Ama üzülme.
Yüzünü bugünkü kadar güzel hatýrlarým
Yine.
Dünyanýn neresinde olursan ol
Ben hep burada olacaðým.
Ve hiç bir kadýna
Böyle bakmayacaðým bir daha."
Baba kapýyý aç!
Seni görüp gideceðim.
Çocukluðundan kovulan her adam gibi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.