Geceleri apartman boþluklarýnda bulurdum O’nu
Yüzünü dizlerine kapamýþ aðlýyor olurdu
Bir süre dokunamazdým saçlarýna
Ne diyeceðimi bilemezdim.
(Semiz otu yer misin?
Taze. Zeytinyaðlý.
Karayemiþ aðaçlarýnýn gölgesinde...
Sana cami avlularýndan Elif’ler
Mavi deniz kokularý topladým.)
Sabaha kadar yataðýnýn baþucunda beklerdim
Uyurken mutluydu, bir kere rüyasýnda bizi
Limon bahçelerinde görmüþtü.
"Akdeniz buraya çok mu uzak?"
(Çocukken kapý sesine uyanan
Güzel gözlerinden öptüm.)
Eskiden aðladýðýmýz büyük taþ duvarlarýn önü
Serin olurdu.
Gözlerimizi sarmaþýk yapraklarýyla silerdik.
Þimdi ikimiz farklý þehirlerde ama hep ayný saatte
Sarmaþýk duvarlarý arýyoruz.
Gözlerimizdeki yeþil çiziði soranlara
Acýyla gülümseyerek.
-Bekliyorum seni
Ey soðumuþ kül!
"M" harfim.
Kýrlangýç sesim.-
Senin uykunda aldýðýn o derin nefesleri bir tek ben anlarým.
Çünkü sarmaþýklar da yalan söylüyor bazen,
Bazen anneler de...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.