Ne coþkular yakaladým namlusunda sözlerin, Hep üzerimdeyken çisil çisil buðulu gözlerin. Bir sen yaþýyorsun þu koskoca dünyada? Her seferinde hep seni, Hep seni sevdim…
Nedir o sendeki beni çeken? El aleme devleþtiren, Huzurunda küçülten, nedir o? Ben ki: sýrtým yere gelmedi daha! Ben ki; sýcak bakarken aþk denen günaha! Uðrunda felekten hasret sillesi, Ayrýlýk tokadý yedim…
Bahar gibiydin sen! Gülümseten, çiçeklendiren. Her mevsim hep yeniden, Farkedilmeyen, bilinmeyen. O sendin, o sen! Tek özlenen…
Nasýl desem ötesini bilinmezliðin? Çýðlýklarýn sesiyken gözlerin! Þaþkýnlýðým flaþ çakýyor ha bire! Þüphe mi duymalýyým düþlerimden? Gerçeklerim yüzüstü þimdi. Neydi o gözlerimi kör eden? ...
01.04.2008 / ANTALYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
YILMAZ TÜRKYILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.