Kaybolan yýllarýn ardýndan
Gülümseyen bir çehreyle,
Mýrýltýlar dökülür
Yalnýzlýk kulesinden
Kendime dair bilinmezliklerden!...
Ucu ucuna ulaþmayan
Zincir halkalarý gibi
Mevsimler gelir ve gider,
Günü kurtaran adam
Yýlýn karanlýklarýna gömülür!...
Gülen gözler yalan
Bakýþlar þizofrenik,
Bulutlar peþimde
Yürekte med cezir
Umut o güne dair!...
Orasý burasý neresi,
Lugatýnda var mý böylesi
Yýrtýlmýþ toprak gibi
Saða devrilmiþ yelkeni
Gülse de kan aðlar içerisi!...
Yýl:13.04.2007
Saat:12.30-12.36
Çengelköy/ÝST
EROL KEKEÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.