sevgili, bir zamanlar, kaný pýhtýlaþtýran bir kýþý atlatamamýþ bu çirkin adama ilkbaharý armaðan etmiþtin nasýl unutabilirim ki... ama þimdiyse kocaman bir valiz ile kapýdan kaçar gibi çýkmak üzerisin. sanki, hiç bir þey yaþanmamýþ gibi... korkma! o ayrýlýk kokan ellerinden zorla tutacak deðilim. az çok tanýmýþsýndýr beni...
ama ilkin, þu aramýzda duran masayý... daðýtmamam için herhangi bir neden söyle ? ne o, konuþamýyorsun ?
hadi git, hem masayý daðýtsam ne olacak ki yine düzeltir nasýlsa ben olmasamda herhangi birileri...
evvelce de mutlu deðildim evet bunu kabul ediyorum.. ama þu salonda görmüþ olduðun eski masa var ya! akþamlarý kurulduðum anda oracýkta sabahlýyordum enazýndan...
hadi git artýk ...daha yüzün gözün akmadan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasar_Çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.