Göremedim ruhumu, can içinde bir candý. Bedenimde yaþayan, hücrelerimi sardý. Bu harkülade bedenin, yakýtý gýda oldu. Ruh evvel yaratýldý, Kalubelada vardý.
Ruhumun gýdasýdýr, tüm manevi ezvaklar, Ruhlarý besleyen odur, yanar imansýz ruhlar, Nefis þeytan bir olur, manevi hayatý taþlar. Bu imtihan meydaný, Kuran ile nurlandý.
Dünyanýn ahvalini, sefih bir hayat sardý. Yüce ruhlar iki büklüm, duaya el kaldýrdý. Yaratýlan her canlý, tadacak ölüm acýsý, Ruhumuzu ebedi saadet yurdu kurtardý.
Mehmet DEMÝREL 06.06.2011 Sosyal Medyada Paylaşın:
m.demirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.