Bu sevdâ’nýn sonu yok vazgeç artýk desem de,
Gönüle söz geçmiyor, yüreðim olmaz diyor.
Kor ateþler içinde yaktýðýný bilsem de,
Aþiyândaki yeri boþ kalýr, dolmaz diyor.
Cennetimsin dediðim gözlerine almýþsýn,
Söküp atamam seni ebediyyen kalmýþsýn.
Buz tutmuþ yüreðime bir kývýlcým salmýþsýn,
Ateþte açan gülün rengi hiç solmaz diyor.
Tahtýný zebercetten iþleyip de yapalý,
Dönüþü hiç olmayan yola saptým sapalý.
Ýstemem baþkasýný gönül kapým kapalý,
Ýrem’den kalkýp gelse Belkýs’ý almaz diyor.
Unutmak mümkün deðil defterinden sileni,
Dermansýz dertlerimin çaresini bileni.
Çilehânende mücrim azad olmaz köleni,
Zülfüne baðlamýþlar bir yere salmaz diyor.
Tomurcukta gülümün benzi sararýp soldu,
Anladým ki sonunda sende miâdým doldu.
Tükenen bu ömrümde mevsim sonbahar oldu,
Bekleme hiç boþuna kapýný çalmaz diyor.
.............................Kardelen26
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.