kim ne bekliyorsa beklesin oyalamak, oyalanmaktýr adý ben ki kurduðu çarký kýran bir asiyim þair diyorlar bu ara, desinler korkmuyorum gördüm, Erdal’ýn eþyasýna dokunmuyor ailenin hiçbir ferdi Erdal gülümsüyor çerçeveye alýnmýþ resimde kimedir bilinmez içim kanýyor dün gibi bugün ve yarýn varsýn kanasýn Engin’ce olur da ‘kaza kurþununa’ giderse gülümsemeler kalsýn kimin cesareti varsa silmeye
gülüyorum gözlerim aðlarken annem duymasýn neþter vurmuþ gibi bir sözcükle kesiyorum ýslanan gözyaþlarýný yaný baþýmda çocuðu boyuma ermiþ bir çocuk amcasýndan kalma bir çakmaðýn bir yoldaþýn müzesinde olduðunu öðrendi bugün gözleri açýldý çocuðun, sýklaþtý nefesi
Festival dönüyor karnavala Pir, Kerbela’ya benzetiyor oysa gelenler zulümden kaçmýþtý þiirlerimi rüzgar okuyor Mainz’de okusun aklým baþýma gelinceye içimde korkunç bir kaygý ola ki ters yöne götürürse diyedir bulutlar toplanýyor Mainz’in Messe Parkýnda ordayým toz duman içinde Alplerden gelen yaðmur bulutlarýnda þimþek çakýnca anlýyorum ki þakasý yok hayatýn dýþkýsýný attýðý gibi her canlý dökmesini de bilmeli içini cennet-cehennem deðil ki gideceði
yaþadýðýmýz andýr yüzyýl da yaþasak kim ister gözyaþlarýyla hatýrlanmayý gülümsemeler kalýyor arkada acý acý gülümsemeler nedense hani biri yakalasa, dondursa bir karede en çýlgýn gülüþünü serpince topraða utanýrým ilk öpüþtüðüm an kadar kar yaðarsa böyle bir zamanda deliliðim tutar ki tutar hoþ kimsenin ‘akýllý’ dediði yok ya olsun Erdal Nurettin pusuda düþtü sen hain bir kurþunla ayrýldýn ben ölünce bilin ki ‘bir deliden kurtulduk’ diyecekler ama kurtulamayacaklar ‘deliler’den
soru sormasýný severim bazen direkt, bazen endirekt kýzým resmini yüklemiþ annemin cep telefonumun ekranýna annem yaþadýkça ölmeyeyim yeter kýzým yada beni anlayan bir insan çýksa þimdi þurada ölmeye hazýrým
Ercan Cengiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ercan Cengiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.