kalbim suya gül / yüzünü saklama güneþten su ki yetiþmek için o yanýk topraða kýrk yerinden çatlatýrdý kayayý
kütükte nüfus memurundan kalma devranýn en belirgin kara sayfasý gün sýfýr / ay sýfýr yazýlmýþ el yazmasý Qeko’nun hanesinde memur bilmez Qeko’yu bilmez kaç mevsim kaç bahar kaç kara gün eder bir yýl
bozuktur düzen / baþýbozuk sarý mavi baþ kandýrýr durur geceyi / zulmün en koyu adresi gelir ölüye çarpar memurunun kalemi mürekkep dökülür harflerin kuyruðundan daðýlýr gider kan damlar gibi topraða sene 1938 / iki yüzden yirmiye düþer Qeko’nun köy hanesi hane baþý on can / on fakir insan barýnýr on kimsesiz / on masum için yollar tutulur önceden geçitlerde karakol / içinden keklik sesleri
göðü köreltmiþ duman gezinir su kendine aðlar toprak kendine gök boþaltýr durur içini / orman yanar can cana taþ üstüne yýðýlýr kalýr fidan kim arar yakýný uzaðý / kim bulur nasýl öleni mezar taþý yok baþýnda
sürgün üstüne sürgün / acý üstüne acý yürek yüreðe atar durur kalbim tut topraðý / çatlamasýn birer birer sel çýkarýrken kemiði kemik ki sahipsiz adressiz kýrýk dökük kör pençelerle aceleden atýlmýþ üst üste
gün günü, yýl yýlý ezer de geçer acý acýya, hece heceye kaynar da gelir kör zaman ölür insandan önce tank da yenilir topraða / ordu da
kalbim suya gül / yüzünü saklama güneþten güneþ ki tek sýðýnaðým evim ilacým var git aya sor yýldýzlara / çiseleyip duran yaðmura kaç zamandýr bu toprak bu su kaç zamandýr anasý atasý Dersim’in büyütür de yad ellere sürgün verir gözünü uçurumlarda genç kýzlar sütten kesilip ölen bebeler yollarda arkasýnda parçalanmýþ kaç yürek baðrýna basýlmýþ kaç tutam saçla ölümle kapatýr doðumu hâlâ kaç ölü sýrtta kuyuda gözü açýk kaç yeni doðmuþ bebek, genç yaþlý Munzur’a bakýp ah çekmekte kalbim suya gül / yüzünü saklama güneþten
Ercan Cengiz (Toprak Tutsun Külümü) Sosyal Medyada Paylaşın:
Ercan Cengiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.