ÇÝMENTO KOZALAR
Çimentodan kozalar ördük kendimize,
Soðuk taþ duvarlar diktik,
Aþýlmaz engellerle donattýk her yeri.
Ýçimizdeki sýcaklýðý taþýrmadýk nedense...
Ne kozalar bizi ýsýtabildi,
Ne de biz ýsýnabildik ateþimizle!
Alev, kelebekteydi;
Ýçten içe yanýyordu kozalar.
Ördükçe öresimiz geldi
Kozalardan kuleler diktik her yere...
Yeþili günbegün kaybettik,
Maviye kapkara duman üfledik.
Farkýndaydýk bunca çirkinliðin ama
Sebebini bilmezden gelip mutsuz yaþadýk.
Cezalandýrdýklarýmýz
Doðmamýþ çocuklarýmýzdý,
Suçlu bizdik oysa...
Gelin isten arýtalým gökyüzünü,
Ormanlarý çoðaltalým birlikte.
Baltayý müebbet hapse mahkûm edelim,
Keçileri ise daðlara sürgün ...
Geleceðimizi kozadan çýkaralým,
Zor deðil yanlýþtan dönmek,
Ýmece usulü
Yeni bir dünya kurmak gerek.
HARÝKA UFUK
ADANA
19 ARALIK 2010
SAAT: 21.20
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.