DENEME

Korkma, sönmez bu þafaklarda yüzen al sancak
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yýldýzýdýr parlayacak!
O benimdir, o benim milletimindir ancak!

Çatma, kurban olayým, çehreni ey nazlý hilal!
Kahraman ýrkýma bir gül... ne bu þiddet, bu celâl?
Sana olmaz dökülen kanlarýmýz sonra helal.
Hakkýdýr, Hakk’a tapan milletimin istiklal.

Ben ezelden beridir hür yaþadým, hür yaþarým;
Hangi çýlgýn bana zincir vuracakmýþ? Þaþarým!
Kükremiþ sel gibiyim, bendimi çiðner, aþarým.
Yýrtarým daðlarý, enginlere sýðmam, taþarým.

Garbýn âfâkýný sarmýþsa çelik zýrhlý duvar.
Benim iman dolu göðsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasýl böyle bir imâný boðar,
’Medeniyet!’ dediðin tek diþi kalmýþ canavar?

Arkadaþ, yurduma alçaklarý uðratma sakýn;
Siper et gövdeni, dursun bu hayâsýzca akýn.
Doðacaktýr sana va’dettiði günler Hakk’ýn,
Kim bilir, belki yarýn, belki yarýndan da yakýn.

Sosyal Medyada Paylaşın: