BEN VE ARKADAŞIM CEVAT
Titreten soðuklarda,
Hep bu köprü altýný eðlerdik.
Bunaltýcý sýcaklarda,
Hep bu bankta gecelerdik.
Anne ve babasýzlýðýn adýný,
Hep bu sokaklarda hecelerdik.
Ben ve arkadaþým Cevat.
Bir gece bir kamyon tekerinin altýnda uyuduk,
Yaðmur vardý,
Belli ki üþümüþtük.
Sanki asfalta,
Hayali yatak döþemiþtik.
O gece kabuslardan etkilenip,
Korkudan iþemiþtik.
Ben ve arkadaþým Cevat.
Yýrtýk ayakkabýlarým su alýyordu.
Altý kauçuktu,
Kaçarken kayýyordu.
Cevat yeni çalmýþtý kendi potinlerini,
Ayaklarý üþümeden uyuyordu.
Gündüzleri gündelik yaþýyorduk,
Akþam olunca kirleri kaþýyorduk.
Kimbilir, kaç pire taþýyorduk,
Ben ve arkadaþým Cevat.
Bir sabah kalktýðýmda,
Kamyon yoktu üstümüzde.
Kan sýçramýþtý, etrafa
Yaðmurdan ýslanmýþ,
Kirli çuval örtümüzde.
Arka tekerlek pide gibi,
Yapmýþtý Cevat’ý.
Farkýnda bile deðildi,
Namussuz, þoför gavatý.
Bir tekerlek darbesiyle ayrýldýk,
Ben ve arkadaþým Cevat.
Kan, yaðmur sularýna karýþmýþ,
Asfalt kýzýl, kýrmýzý,
Bir makus son daha bitmiþti,
Sokakta ki alýn yazýsý.
Çok kullandýðýmýz asfalt ona kaldý,
Bana da çaldýðý ayakkabýsý.
Hazin bir vedayla ayrýldýk
Ben ve arkadaþým Cevat.
Polis, gelip soracak,
Ölen kim, kimin nesi,
O sokaða atýlan bir nutfeydi,
Yoktu hiç kimsesi.
Bir Cevat çekildi,
Sokak sahnesinden,
Bin Cevat daha çýkacak perdeye,
Boþ kalmayacak bu sokaklar,
Tutulacak hayatýn pençesinden.
Benim filmim þimdilik devam ediyor,
Fragmaný olmasa da,
Cevat’ýn ayakkabýlarý yormasa da,
Hikayemi böyle bitiriyorum,
Ýzleyeni olmasa da,
Ben ve arkadaþým Cevat.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.