Yaprak Düşerken

Acý rüzgâr eser her sonbaharda;
Yaðmur da çiseler güneþ doðsa da.
Umudu, sararýp uçuþan yaprak
Çalar ve tüketir, menzili toprak!
Herkes kaderini yaþar ve göçer…

Tadý kalmadý ki suyun ve aþýn;
Rolünü yaparken pek düþün taþýn.
Özünü, inleyen naðmeyle hüzün
Sarsar ve yýpratýr, korkmasýn gözün!
Herkes kaderini yaþar ve göçer…

Takdiri Hak’tandýr hayrýn ve þerrin;
Sabýrla dinmeli coþkun ve fevrin.
Yüreði, sarsýlmaz inanç membaý
Besler ve ýsýtýr, terk eyle kahrý!
Herkes kaderini yaþar ve göçer…

Zamanýn akýþý çözümdür belki;
Yaþatan umuttur, ölüm de ne ki.
Dimaðý, güçlenen derin düþünce
Yakar ve ýþýtýr, ayar pek ince!
Herkes kaderini yaþar ve göçer…

05.03.2008
(Güncelleme: 25.07.2011)
Sosyal Medyada Paylaşın: