YALNIZLIK

bazen düþünüyorum da
yalnýzlýk insana acý veren
en büyük duygu
yalnýzlýk bir ateþ gibi yakar
önce küllerini savurur sonra...

öyle sinsi yaklaþýr ki anlamazsýn
yavaþ yavaþ yok eder seni
göz yaþlarýn içine akar fark etmezsin
en son ki damlada boðar seni

iþte seni yakan da o dur
bir sarmaþýk gibi sarar seni
dallarý kurusada býrakmaz
artýk yavaþ yavaþ alýþýrsýn yalnýzlýða
o seni yakmaya devam etse de

artýk gerçekten yalnýzlýðýn parçasýsýn
ellerin biraz daha soðuk
biraz daha yabancýsýn dünyaya sanki hiç

MUTLU OLMAMIÞ GÝBÝ...
SÝBEL YÜKSEL
Sosyal Medyada Paylaşın: