zihnimin uçurumundan düþüyorum kalbimin boþluðuna yeþermiþ dallarý kýraðý vurmuþ ekinler dolu saðanaklarýnda heder olmuþ aynalar sadece karanlýðý göstermekte bir bilmecenin uçurtmasý havalanmakta sonu olmayan karanlýlara saplanmýþ düþüncelerim fikirler firarda bilinmeze yokluk tek armaðaný hayatýn yastýklarý süsler olmuþ karabasanlar sebepsiz gülümsemeler dudaklarda yol kenarýnda gülümseyen gelincik saliselik zevk için koparýlmakta gülen gözler derinliðini yitirmiþ bakýþlar boþ ve anlamsýz bir karmaþa yaratmakta düþünmeyi unutmuþ beyin isimler unutulmuþ tümüyle kalanlar ise zihinde sadece birkaç lakap dilde lehçesi bozulmuþ bir türkü korkularý önlemek için omuza iliþtirilen bir nazar boncuðu korur mu ki zihin uçurumundan mayasý bozulmuþ ruhsuzlardan atýlmayý bekleyen adýmdan karanlýklarýn karanlýðýna dipsizliklerin dipsizliðine hayata davet midir boynunu bükmüþ bir papatya yoksa ümit baðlanmalýmý kanadý ezelden kýrýk sarý kelebeðe oysa deðimlidir ömürleri çok kýsa biri kurban edilir bir fala birinin ömrü koza döneminden kýsa kanmamalý pembemsi hayallere bir gün býrakacaktýr yerini karanlýklara ve beklemeli zihnin uçurumunda sarý kelebeðin kanat çýrpýþýný kendini boþluða býrakmak için
Sosyal Medyada Paylaşın:
NURCAN CANDAR UYGUR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.